Licznik prędkości to podstawowe wyposażenie każdego auta. Pierwsze tego typu urządzenie pojawiło się w samochodzie już w 1901 roku.
Z początku składał się on z okrągłej tarczy ze wskazówką, dzięki której można było kontrolować prędkość, z jaką porusza się pojazd. Wraz ze znacznym rozwinięciem się elektroniki, mniej więcej w latach osiemdziesiątych, pojawiły się jednak ekrany ciekłokrystaliczne, które stopniowo wypierały wcześniejszą tarczę.
Prędkościomierze, wyposażone właśnie w tego typu wyświetlacze, posiadały różne układy elektroniczne, światłowód, a także szklane płytki, służące za obudowę. Z czasem jednak ustalono, że odczytywanie danej cyfry z ekranu trwa nieco dłużej niż ustalenie położenia wskazówki, co wpływało także na bezpieczeństwo na drodze.
Wtedy postanowiono powrócić do tarczy ze wskazówką. Współczesne liczniki prędkości zostały wyposażone w silnik krokowy, czyli dość charakterystyczną odmianę silnika elektrycznego.
Jego działanie polega bowiem na tym, że w momencie, gdy wirnik otrzyma sygnał elektryczny, obraca się o parę stopni, by następnie się zatrzymać, w pełnej gotowości do wykonania kolejnego „kroku” (zwykle robi ich w ciągu sekundy kilka tysięcy). To daje wrażenie, jakby wirnik działał, obracając się praktycznie bez zauważalnej przerwy.
Poduszka powietrzna
Skoda Fabia
Diagnostyka elektroniczna pojazdu